Een rode valies staat klaar aan de deur. Hij kijkt rondom zich en bibbert nog eens bij de gedachte aan wat komen zal. Een koude, 16 uur durende vliegtuigrit in de bagageplaats. Het is een korte pijn, die gered wordt door de verwachte 30 graden in Congo.
Ouders, broers, zussen, vrienden en de eigenaar praten wat onwennig over de reis. Vragen vliegen langs alle kanten en zijn baasje doet goed zijn best om gepaste antwoorden te geven. Toch blijft het wat vaag. Ontwikkelingssamenwerking, NGO's, uitwisseling, projecten, culturele verschillen, Noord en Zuid, ... 'Waarom ging ze nu gewoon geen huis bouwen gedurende een maand?' denkt de koffer bij zichzelf. Maar toch spreekt deze onzekerheid hem moed in.
Hij droomt weg en kijkt naar de zaken binnenin hem. Kleren voor een reis naar een land vol kleur, muziek, smaken en gelach. Schoenen voor nieuwe avonturen en landschappen. Een map vol kennis over een voortraject om te leren en te groeien. Een logboek voor reflecties, gedachten, moeilijke als gelukkige momenten en een tijd om even alleen te zijn. Medicijnen, sprays, pillen en veel meer. ("Is ze wel goed wijs, dat meisje?")
En, hoewel hij prop vol tot de 23 kilo zit met spullen van België, is de rode valies ervan overtuigt dat hij terugkomt met véél méér dan enkel dit. Er blijft immers een klein plaatsje vrij om een heel groot deel van de reis weer mee te nemen naar België.
// Lois
Geen opmerkingen:
Een reactie posten