Lubumbashi Wantanshi

Na omzwervingen in Tanzania en Zambia (zie http://darlubum.blogspot.com), ben ik op 12 januari in Lubumbashi toegekomen. Ik heb me ondertussen gerieflijk geïnstalleerd in Hotel Belle Vue, mijn uitvalsbasis voor de komende weken. Lubumbashi is op het eerste zicht niet veranderd sinds mijn laatste verblijf in september. Ik had verwacht dat met het stijgen van de koperprijs en het hernemen van de mijnactiviteiten ik, voor de Lushois in de straat, positieve evoluties zou kunnen zien, maar daarvoor is het waarschijnlijk nog wat te vroeg.

In de tussentijd is misschien eerder het tegenovergestelde het geval: de Franc Congolais blijft in waarde dalen. Kreeg ik voor 1 $ in januari 2009 nog 650 FC, dan stond de wisselkoers in september 2009 al op 1$ voor 800 FC en nu op 1$ voor 900 FC. Ik heb de indruk dat de prijzen van de basisgoederen gelukkig niet echt gestegen zijn, dus dat tempert de negatieve gevolgen van de devaluatie.

Bon, ik moet zeggen dat ik de voorbije dagen vooral gependeld heb tussen het hotel en de ‘Building’ (het administratieve hart van de UNILU), waar het bureau van het CEDEMOL gevestigd is. Dat geeft natuurlijk maar een gedeeltelijk beeld van de realiteit. De komende 2 weken zal ik veel contacten hebben met vertegenwoordigers van NGO’s (lokale en internationale). Zij kennen het terrein natuurlijk veel beter, ik zal me door hen graag laten informeren.

Le 'Building' Administratif, mijn uitvalsbasis aan de UNILU.

Wat wel opvalt, is de afwezigheid van de straatkinderen. In september, enkele dagen voor ik vorige keer in Lubumbashi was, heeft de gouverneur alle ‘chègues’ van de straat laten plukken om hen onder te brengen in een opvangcentrum buiten de stad. De reacties op die maatregel waren zeer uiteenlopend: de ene vond het een goede zaak dat het centrum verlost was van dit fenomeen, de andere vond de aanpak maar op niets trekken. De Salesianen, die in en rond Lubumbashi zeer aanwezig zijn, hebben een traditie in het opvangen, omkaderen en herintegreren van (ex)-straatkinderen. Zij hadden een aanpak ontwikkeld die wérkt, ttz een duurzaam effect had en zagen deze met de maatregel van de gouverneur helemaal teniet gedaan. Samen met hen had ik verwacht dat de straatkinderen snel terug in het straatbeeld aanwezig zouden zijn. Hetzij zij die niet in het opvangcentrum kunnen aarden, hetzij ‘nieuwe inwijkelingen’. Het zou immers niet de eerste keer zijn dat een goedbedoelde (?) maatregel zoals die van de gouverneur zorgt voor een heus aanzuigeffect. Enfin, tis een zeer complexe materie dus ik ben zeer voorzichtig in het stelling nemen. Komende woensdag heb ik een afspraak met de verantwoordelijke van het opvangproject van de straatkinderen van de Salesianen. Daar zal ik zonder twijfel veel wijzer van worden.

Ook opvallend is de overvloed aan regen. In vergelijking met januari-februari 2009 regent het veel meer en harder dit jaar. Alles gaat dan wat moeizamer: het transport is trager, GSM-netwerken functioneren minder goed, er zijn meer elektriciteitsstoringen en te voet moet je uitkijken voor modderige glijpartijen. Voordeel is dat de regen welkome afkoeling brengt.

Deze eerste dagen stonden vooral in het teken van enerzijds het plannen van de komende weken met Dhanis en Kawele, de plaatstelijke ‘encadreurs’ en van het terug opwarmen van mijn contacten hier in Lubumbashi.

Dhanis et Kawele, de plaatstelijke 'encadreurs'

Daarnaast heb ik gisteren de eerste ‘vergadering’ gehad met de 12 studenten van de UNILU die Dhanis en Kawele geselecteerd hebben voor het project. Het was een informele wederzijdse kennismaking met studenten waarvan ik tot dan toe enkel nog maar namen en een groepsfoto had gezien. Dankzij onder andere een goede selectie en de nodige voorbereidingsmomenten, georganiseerd door Dhanis en Kawele, is het een toffe, dynamische groep. Het is duidelijk dat het voorbereidingstraject zijn vruchten afwerpt. Na de wederzijdse voorstelling en briefing over het vervolg van het project, hebben we samen genoten van een Congolese maaltijd en de bijhorende Simba’s. De aanwezige muziek werkte duidelijk op het gemoed van de ‘Kassapards’, we stonden dan ook al snel met de heupen te wiegen. Geen slechte start als je het mij vraagt...

@ Jambo-deelnemers: jullie UCOS-postkaartjes zijn goed toegekomen en enthousiast onthaald door de Kassapards!